Poezje t. 1 – wydane w Wilnie w roku 1822; zawierały Ballady i romanse, a także przedmowę O poezji romantycznej. Ten tom poezji miał przełomowe znaczenie w literaturze polskiej, zapoczątkowując nurt romantyczny oparty na ludowości, poezji ludowej, obyczajach i wyobrażeniach ludu
Poezje t. 2 – wydane w roku 1823, zawierały Grażynę oraz II i IV część Dziadów;
Sonety krymskie – wydane w roku 1826 w Moskwie;
W Dreźnie powstała III część Dziadów – najwybitniejszy polski dramat romantyczny, napisany wiosną 1832 roku;
Konrad Wallenrod – wydane w roku 1828 w Petersburgu;
Pan Tadeusz, czyli ostatni Zajazd na Litwie – epopeja napisana w Paryżu w latach 1832–1834, wydana w 1834 roku. W Panu Tadeuszu Mickiewicz przedstawił romantyczną i pełną nostalgii wizję Polski szlacheckiej;
Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego – broszura polityczna z 1832 roku;
Prelekcje paryskie – cykl wykładów Mickiewicza na temat literatury słowiańskiej wygłoszony w Collège de France w latach 1840–1844; pierwsze wydania były redagowane przez Mickiewicza;
Liryki lozańskie wydane dopiero pośmiertnie;
Pisana przez całe życie I część Dziadów, ukazuje się prawdopodobnie na początku 1821 roku;
Historia przyszłości – traktat prekursorski wobec osiągnięć europejskiej fantastyki naukowej. Mickiewicz zniszczył rękopisy dzieła, zachowało się jedynie kilka kart oraz relacje przyjaciół autora;
Konfederaci barscy (fr. Les confédérés de Bar) – dramat z 1836 roku;
Jakub Jasiński albo dwie Polski (fr. Jacques Jasiński ou les deux Polognes) – dramat z 1836;
Oda do młodości
Romantyczność
Koncepcja dramatu słowiańskiego
Związek Mickiewicza z polskim romantyzmem i klasycyzmem
Okres towiańszczyzny
Mickiewicz jako prekursor fantastyki naukowej
Działalność przekładowa
Działalność publicystyczna